İstanbul Üniversitesi, Siyaset Bilimi ve Uluslararası İlişkiler Bölümü’nde lisans eğitimini tamamladı. Aynı bölümde yüksek lisans yaptı. 2018-2023 yılları arasında İnsani ve Sosyal Araştırmalar Merkezi’nde (İNSAMER) Ortadoğu araştırmacısı olarak çalıştı. Marmara Üniversitesi, Ortadoğu Enstitüsü’nde doktora çalışmalarına devam etmektedir.
Mısır ve Türkiye, uzun bir tarihsel sürece dayanan ve Arap Baharı sonrasından karmaşıklaşan ilişkilerinde yeni bir dönemin eşiğinde. Hem Ankara hem de Kahire’nin ekonomik işbirliğinin genişletilmesi ve bölgesel krizlerin çözümüyle ilgili potansiyelin hayata geçirilmesi konusunda istekli olduğu anlaşılmaktadır. Bu sürecin başarıya ulaşması her iki ülkenin halklarının yanı sıra daha geniş bir bölgeye de fayda sağlayacaktır.
Mısır’da Haziran 2014’te yemin ederek cumhurbaşkanlığı görevine başlayan Abdülfettah es-Sisi’nin topluma iki temel vaadi vardı; iki yıl içinde ekonomik refahı sağlamak ve ülkedeki terörü ortadan kaldırmak. Fakat 10’uncu yılda Mısır halkı hızla fakirleşmeye devam etmekte, Sina’daki güvenlik zafiyeti sürmekte ve ülkedeki muhalifler yoğun bir şekilde baskı altında tutulmaktadır.
Müslüman Kardeşler daha önce benzeri görülmemiş bir dağılma ve yeniden bir araya gelme sınavı vermektedir. Sürgünün boyutu hareket içi parçalanmayı da artırmıştır. Kökleri 1980’lere dayanan gelenekçi değerlere ve hiyerarşiye yaklaşımdaki farklılıkların ortaya çıkardığı “muhafazakârlar” ve “reformistler” ayrımının yanı sıra coğrafi bağlamda da bir parçalanma yaşanmaktadır.
İsrail ve Hamas arasında ateşkes sağlanamaz ve çatışmalar devam ederse Mısır’ı önemli ikilemlerde kalacağı oldukça zor günler beklemektedir. Refah kapısından geçişlerin artırılmaması veya mültecilerin alınmaması durumunda dünya genelinde Mısır’a karşı gösteriler ve baskı artacaktır.
© 2024 – Sitede yer alan fikirler yazara aittir ve Perspektif’in editoryal tercihlerini yansıtmayabilir. Kaynak gösterilmesi ve link verilmesi kaydıyla kısmen alıntı yapılabilir.
