İzmir’deki yangın, sadece bir trajedi değil; hepimiz için büyük bir uyarıydı. Bu olay, yalnızca bir annenin çaresizliğini değil, aynı zamanda toplumun çocuklarına nasıl bir dünya sunduğunu da ortaya koydu. Kapalı kapıların ardında unutulan çocukların çığlığı, yalnızca alevlerin değil, reaktif sosyal politikaların ve eksik dayanışma anlayışımızın da yansımasıydı. Bu yangın, çocuklarımızın geleceğini güvence altına almak için kapılarımızı açık tutmamız gerektiğini bir kez daha hatırlattı: Vicdanımıza, sorumluluğumuza, şefkatimize…