TARIK TUNCAY, Author at PERSPEKTİF

TARIK TUNCAY

1977, Elazığ doğumlu. İlk ve ortaöğrenimini Türkiye’de ve Hollanda’da tamamladı. 2000’den beri Hacettepe Üniversitesi Sosyal Hizmet Bölümü’nde öğretim üyesi. İki kız babası. Çocuk hakları, çocuk-aile politikaları, sosyal refah hizmetleri yönetimi, hassas koşullar altındaki gruplara yönelik psikososyal müdahaleler ve afet yönetimi konularında çalışmaktadır. Nicel, nitel ve karma yöntem araştırmaları ve ileri düzey veri analiziyle ilgili lisansüstü dersler vermektedir. Araştırmalarında sosyal hizmet, psikoloji ve sosyal politikanın kuramsal ilkelerini ve çoklu metodolojilerini bütünleştirmektedir.

TARIK TUNCAY

TÜM YAZILARI

Kreş mi, Bakıcı mı? Aslında Çocuk Bakımında Üçüncü Bir Yol Var

2025 yılının “Aile Yılı” ilan edilmesi, refah hizmetlerinde geleneksel aile değerleriyle modern bilimsel yaklaşımları bir araya getirmek için özel bir fırsat sunuyor. Kadınların hem “anne” hem “çalışan kadın” kimliğiyle var olabildiği, 0-3 yaş arası bebeklerin güven içinde geliştiği, kadim kültürel dayanışma pratiklerini korurken aynı zamanda bilimsel standartları hayata geçiren yenilikçi modeller devreye girmeli. Avrupa ülkelerinde yaygınlaşan “ev tabanlı lisanslı bakıcı modeli”, çalışan annelerin enformel akraba veya bakıcı desteği ile kurumsal kreşler arasında bırakılmış çaresizliğine üçüncü bir yol sunabilir. Hem ev sıcaklığını hem profesyonel disiplini harmanlayan bu model, Aile Yılı’nda tartışılması gereken en önemli bakım alternatiflerinden biri olabilir.

Verilerin Gölgesinde Evlenme, Boşanma ve Çocuklarımız

2024 yılı, evlilik ve boşanma istatistiklerinde önemli dönemeçlerin yaşandığı bir yıl olarak kayda geçti. Veriler, 25 yıl öncesi 2001’e nazaran evlenme hızının azaldığını, boşanma oranlarının ise sistematik bir artış eğilimine girdiğini gösterdi. Geleneksel aile yapısının yerini yavaş yavaş modern çekirdek ailenin getirdiği yalnızlık ve kırılganlık alıyor. TÜİK’in paylaştığı bu veriler, bir yandan evlilik kurumunun “düzenli” bir ritüele oturduğunu iddia ederken, diğer yandan aile içi dayanışma ve sürekliliğin çözüldüğünü gösteriyor.

Çekirdek Ailemiz: Modern Bir Mucize mi Yoksa Kültürel Bir Hayal Kırıklığı mı?

2025 Aile Yılı’nda çözülen aileyi ve bozulan demografiyi tartışırken çekirdek aile modelinin kendisini sorgulamamak, aynaya bakıp yüzümüzü görmezden gelmek gibi bir gaflet olur. Modern toplumun kutsadığı bu yapı, yüzeyde bir mutluluk vitrini sunarken derinlerde sessiz trajedilerin adresi olabilir.

Suriye’de Daha Zor Görev: Yaraların Üzerine Yalnızca Barışı Değil Güveni Örmek

Suriye’nin yeniden inşası, yalnızca Suriyelilerin değil, tüm insanlığın ortak sorumluluğudur. Suriyeli insanlar, savaştan ve zulümden kaçarken 13 yılda dünyanın dört bir yanına dağıldı; yalnızca kendilerini değil, aynı zamanda acılarının tanıklığını da taşıdılar. Onların hikâyeleri, bu trajediyi bilen her toplumun üzerine ahlaki bir sorumluluk yükledi. Çünkü acıyı işitmek, onu paylaşmayı ve onunla yüzleşmeyi gerektirir.

Sosyal Medyayı Yasaklasak Çocuklarımızın Masumiyeti Geri Gelir mi?

Sosyal medya dedikleri, yalnızca görsel hikâyeleri değil, kimliklerimizi ve ifade biçimlerimizi de kökten değiştiriyor; çocuklar için ise bir ifade alanı olmaktan çıkıp, dikkatlerini ve benliklerini tüketen bir labirente dönüşüyor. Algoritmalar, zihinlerini beğeni ve yorum döngüleriyle sarıyor; her yeni tıklama, bitmeyen bir tatmin arayışına sürüklüyor onları. Bu döngüde yönlerini kaybederken masumiyetlerini de yitiriyorlar. Biz ise eski reflekslerimizle hareket ediyoruz; korkuyoruz ve hemen “yasak” diyoruz.

Kapıları Açın: Bir Facianın Ardında Çocuk Koruma Sistemimiz

İzmir’deki yangın, sadece bir trajedi değil; hepimiz için büyük bir uyarıydı. Bu olay, yalnızca bir annenin çaresizliğini değil, aynı zamanda toplumun çocuklarına nasıl bir dünya sunduğunu da ortaya koydu. Kapalı kapıların ardında unutulan çocukların çığlığı, yalnızca alevlerin değil, reaktif sosyal politikaların ve eksik dayanışma anlayışımızın da yansımasıydı. Bu yangın, çocuklarımızın geleceğini güvence altına almak için kapılarımızı açık tutmamız gerektiğini bir kez daha hatırlattı: Vicdanımıza, sorumluluğumuza, şefkatimize…