Muhalefet, Erdoğanesk siyasetin çerçevesi içinde kendi zihinsel ve duygusal haritalarını oluştururken onun çizdiği paradigmanın dışına çıkma hususunda da isteksiz. Seçim sonuçları bu haritaların yanlışlığını açıkça gözler önüne serse de yerel seçimler öncesinde onların kullanımında ısrar ediliyor.

Erdoğanizm üç ana esasın bileşiminden oluşuyor: Dinamizmini mümkün kılan fazlalık, kendiliğindenlik olgusu ve denge mecburiyeti. Bu üç esas, çok büyük olasılıkla, Türk siyasetinin geleceğini belirleyecek yaklaşımların zeminini teşkil edecek. Türkiye, ikinci yüzyılına girerken kurumsal muhalefetin kendi kendini felç eden siyasal stratejileri ve performansları gereği, ülkenin son çeyreğine damgasını vuran Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın şahsında belirginleşen ama onu […]

Kimlik politikalarına saplanmış, statükocu anlayışı çare olarak sunan, kendi seçmenini “mecburiyet” gözlüğü ile okuyan ve en önemlisi kendini yenileyemeyen bir kurumsal muhalefetin, küçük ölçekli iktidar fantezilerine kapılarak alternatif bir siyasal projeksiyon ortaya koyamaması Erdoğanizm’in asli koşuludur. Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, yüzyıllık Cumhuriyet’in çeyrek asrına damgasını vuran bir siyasi hareketin liderliğini yürütürken ortaya koyduğu siyasal performans […]