Gassal, bir yandan Tabii için bir başarı hikâyesi olarak ortaya çıkarken bir yandan da yarattığı kültürel tartışma ile Türkiye’deki ‘nitelikli televizyon’ geleneğinin sınırlarını görünür hale getiriyor. Dijital dizilerin belirli formüller içerisine sıkıştığı ve aydınların da sadece grup asabiyetiyle belirli örnekleri suni bir biçimde öne çıkardıkları bir ortamda dijital dizi formuna dair yeni bir örnek teşkil ediyor.